Barbarzyńskie rządy Talibów. Perfidnie wykorzystujące religię🤬❗

„Każde życie ma swój kres,

Nie warto być uległą,

jeśli moje życie ma zależeć od poddania,

Nic mi po takim zniewolonym

Życiu.

Niech nawet pada złoty deszcz,

Powiem wtedy niebu:

Nic mi po takim deszczu.”

Zbrodnicze i barbarzyńskie rządy Talibów perfidnie wykorzystujące religię!

Słowa te stały się mottem pamiętnika pewnej młodej Afganki, która wraz z rodziną uciekła ze swojego kraju krótko przed pamiętnymi wydarzeniami z 11 września 2001 r. Zresztą chcę go wszystkim gorąco polecić, nosi tytuł: „Ukradziona twarz - Latifa, mieć 20 lat w Kabulu”.

To wstrząsająca - czasem nawet, aż za bardzo, chwytająca za serce relacja o egzystencji ludzi pod zbrodniczymi i barbarzyńskimi rządami talibów. Jest ono widziane oczami młodziutkiej, wkraczającej dopiero w życie z głową pełną marzeń, dziewczyny. Czytając go dowiemy się, jak wtedy naprawdę wyglądał Afganistan.

26 września 1996 r., kiedy Talibowie wkroczyli do Kabulu Lalifa miała 16 lat, chodziła do szkoły, lubiła się uczyć i chciała zostać dziennikarką. Pomimo, iż w jej kraju od wielu lat toczyła się wojna czuła się szczęśliwą i zadowoloną. Tego dnia to wszystko legło w gruzach. W jednej chwili kobiety i młode dziewczyny pozbawiono wszelkich praw. Zbrodniarze zaczęli perfidnie wykorzystywać religię do osiągnięcia własnych politycznych (a przez wielu ekonomicznych) celów.

Latifa ryzykując życiem zorganizowała tajną szkołę dla nastoletnich dziewcząt. Właśnie to przywróciło sens jej egzystencji dając nadzieję na lepsze jutro i determinację do walki o wolność, prawa i godność afgańskich kobiet.

Książka powstała we współpracy z panią Chekebą Hachemi - założycielką organizacji Afghanistan Libre - „Wolny Afganistan” od lat zajmującej się sprawami Afganistanu. Po jej przeczytaniu utwierdziłam się w przekonaniu, że słusznie postąpiłam popierając atak Amerykanów i jej sojuszników na zbrodniczy - bo inaczej nazwać nie mogę - reżim Talibów w tym kraju. Nie miałam już żadnych wątpliwości.