Włoska przedwyborcza podróż - część 2

Moi Drudzy dzisiaj kolejna część włoskiej przedwyborczej podróży, którą mam nadzieję, że odbywamy wspólnie ❗❗❗

zdj. https://tyflomapy.pl/Wlochy.html

Toskania 

Toskania to region położony w środkowych Włoszech. Apeniny Północne i morza: Liguryjskie oraz Tyrreńskie. Sąsiaduje: od północy z Ligurią i Emilią-Romanią, na wschodzie Marche i Umbrią, a od południa z Lacjum. Region dzieli się na 10 prowincji (9 prowincji "właściwych" i 1 miasto metropolitalne). Należą do niego też wyspy archipelagu toskańskiego (m.in. Elba, Montecristo, Capraia, Gorgona, Pianosa, Giglio). Mówimy również o krainie historycznej.

Wielkość Toskanii to 23.000 kilometrów kwadratowych, liczba ludności wynosi około 3,8 miliona mieszkańców. Średnia gęstość zaludnienia to 162 mieszkańców na kilometr kwadratowy.

Ukształtowanie terenu jest wyżynne - wzgórza stanowią prawie 2/3, góry 1/4, a równiny – 8,4 %.

Stolicą regionu jest Florencja.

Toskania to region przemysłowo-rolniczy. 

Główne prawy: zboża, ziemniaki, bób, karczochy, winorośl, oliwki, brzoskwinie, śliwki, rośliny pastewne. Bagniste niegdyś tereny wykorzystuje się przy uprawie: warzyw, ryżu, tytoniu, buraków i słoneczników. Znaczącymi produkcjami są wina i oliwa z oliwek. Hoduje się: bydło, trzodę chlewną, kozy i owce. Występuje również rybołówstwo oraz leśnictwo.

Obszary uprawne stanowią około 39% terytorium regionu i zajmują głównie równiny (grunty orne), wewnętrzne doliny oraz obszary średnio-niskich wzgórz.

Sektor przemysłowy zdominowało górnictwo przez wzgląd na obfitość zasobów podziemnych (piryt, rudy rtęci, marmur, cynk i ołów, rudy żelaza, węgiel brunatny, fumarole). Ponadto prosperują gałęzie: tekstylnego, chemicznego/farmaceutycznego, metalurgicznego, stalowego, poligraficznego, wydawniczego oraz ma miejsce produkcja szkła i ceramiki.

Na mapie przedstawia się to w następujący sposób:

Mniejsze obszary specjalizujące się w przemyśle wytwórczym i rzemieślniczym znajdują się w głębi lądu: obszar skórzany i obuwniczy (południowo-zachodnia część prowincji Florencja), obszar ciepłowni (Pistoi), przemysł ceramiczny i tekstylny (Prato), skutery i motocykle (Pontedera), obróbka drewna do produkcji mebli drewnianych w (Cascina), Przemysł ciężki (górnictwo, hutnictwo i budowa maszyn) koncentruje się wzdłuż pasa przybrzeżnego (Obszary Livorno, Pisa), gdzie istnieją również ważne gałęzie przemysłu chemicznego. Przemysł marmurowy (Carrara ) i papierniczy (Lucca).

Mówiąc o przemyśle ma on zazwyczaj charakter drobny i średni.

Stopa bezrobocia w ubiegłym roku wyniosła 6,7 %.

Zarówno dla regionu, jak i całego kraju, istotną rolę odgrywa turystyka (w tym wiejska agroturystyka).

Toskania należy do głównych kierunków światowego travellingu. Tam znajdują się jedne z najwspanialszych zabytków naszego globu, muzea o międzynarodowej renomie przyciągające do ich zwiedzania. Do tego przyjemny, łagodny pozwalający na długi sezon turystyczny (od Wielkanocy do października) klimat. Najczęściej odwiedzana jest np. środkowa część regionu wokół Chianti słynącego nie tylko z winnic, ale i średniowiecznych miasteczek. Na wybrzeżu Toskanii dominują plaże piaszczyste. Nad samym morzem znajduje się kilkadziesiąt popularnych kurortów wakacyjnych (turystyka nadmorska stanowi około 40%). Wzdłuż wybrzeża wydzielone zostały 3 parki naturalne. Region może przyjąć jednorazowo ok. 550 tys. turystów. Główne atrakcje turystyczne to ponadto: Florencja, Piza, Castiglione della Pescaia, Grosseto i Siena. Toskania posiada: 7 miejsc znajdujących się liście Światowego Dziedzictwa UNESCO oraz ponad 120 chronionych rezerwatów przyrody. W 2012 roku Florencja była 89. najczęściej odwiedzanym miastem na świecie, z liczbą 1 mln. 834 tys. turystów.

Toskania słynie z krajobrazów, historii, spuścizny artystycznej i wpływu wywartego na kulturę, to miejsce narodzin Renesansu. Florencja jest jednym z najważniejszych ośrodków światowego malarstwa (akwarele). Często nazywa się ją „włoskim pałacem sztuki”. Największe skupisko sztuki i architektury renesansowej na świecie.

Z regionem związanych jest wielu wpływowych osób: historii, sztuki oraz nauki. W okresach Średniowiecza i Renesansu w Toskanii istniały cztery główne, konkurujące z sobą szkoły artystyczne.

Mówią o historii regionu należy zauważyć, że kraina początkowo nosiła nazwę Eturia. Zamieszkiwana przez Etrusków, wysoko rozwinięty lud, po którym do dziś pozostała duża ilość dzieł sztuki (rzeźb, malowideł, wodociągi, grobowce i urny nagrobne). Etruskowie zostali pokonani przez Rzymian (281 r.p.n.e.), którzy częściowo wchłonęli ich kulturę, a ci następnie przez plemiona germańskie, najeżdżające od 406 roku Italię. Kolejno Toskania znajdowała się pod panowaniem: Bizancjum (553 rok), Longobardów (568 rok) i Franków (od 776 roku jako Marchia Toskańska, teren przygraniczny Imperium Karolińskiego, a później Świętego Cesarstwa Rzymskiego, zorganizowany jako struktura feudalno-wojskowa. Celem istnienia marchii była ochrona cesarstwa przed najazdami z zewnątrz). Wczesne średniowiecze charakteryzowało się powstaniem komun miejskich (m.in. Lukka, Siena, Florencia), a od wieku XV coraz większą władzę nad regionem zyskiwała Florencja ze sprawującym w niej rządy rodem Medyceuszy. W XVI (1569 rok) wieku pod przywództwem dynastii utworzono Wielkie Księstwo Toskanii, a po jej wygaśnięciu znalazła się pod wpływami Austrii (1737 roku władzę przejęła dynastia habsbursko-lotaryńska) i Francji (Po podboju w 1801 roku Napoleon Bonaparte utworzył Królestwo Etrurii). W 1809 roku francuski cesarz podarował region jednej ze swoich trzech sióstr - Elizie Bonaparte. Po kilku latach (w 1814 roku) na tron powróciła dynastia habsbursko-lotaryńska. 22 marca 1860 roku Toskania stała się częścią zjednoczonych Włoch.

I mała ciekawostka:

W kuchni toskańskiej najważniejsza jest prostota. Używane są głównie rośliny strączkowe, chleb, ser, warzywa, grzyby i świeże owoce. Oliwa z oliwek składa się z oliwek Moraiolo, Leccino i Frantoiano. Białe trufle z San Miniato pojawiają się w październiku i listopadzie. Wołowina najwyższej jakości pochodzi z doliny Chiana, konkretnie z rasy znanej jako Chianina używanej do produkcji florenckich steków.

Ponadto ponadto Toskania była pierwszym europejskim regionem, który przyjął szczególne prawo zakazujące uprawy i produkcji organizmów zmodyfikowanych genetycznieoraz ich spożycia w stołówkach publicznych (LR 53 z 6 kwietnia 2000 r.); w rzeczywistości terytorium regionu można określić jako wolne od GMO.

Ciekawymi osobami związanymi z Toskanią są m.in: Dante Alighieri, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, wielki matematyk Fibonacci, któremu zawdzięczamy wprowadzenie systemu dziesiętnego, Galileusz, a z obecnie żyjących np. wielki śpiewak, tenor, a zarazem kompozytor Andrea Bocelli.

Mówiąc o polityce Toskania, Marche, Emilia-Romania i Umbria to regiony położone w północno-środkowej części kraju tworzące tak zwany „Czerwony Pas” nazywany czasem włoskim Murem Berlińskim. Jest to związane z tym, że od półwiecza władzę w nich sprawują komuniści zwani obecnie lewicą. A dokładnie dzierżyli, przynajmniej w Umbrii, gdyż 27 października 2019 roku nastąpiła historyczna zmiana – zwycięzca regionalnych wyborów LEGA Salvini. 

Tak się tworzy historię: Matteo Salvini. Gladiator Salvini!

zdj. www.pl.wikipedia.org

Kampania

Kampania leży pomiędzy Apeninami, a Morzem Tyrreńskim (jest jednym z ważniejszych regionów turystycznych we Włoszech na zachodnie, a zarazem posiadającym ujmującą linię brzegową) w południowo-zachodnich Włoszech. Sąsiaduje: na północnym zachodzie z Lacjum, na północy z Molise, a na wschodzie z Apulią i Basilicatą. Region to, też wyspy: Capri, Ischia i Procida i słynne zatoki (Neapol, Salerno i Policastro).

Kampania dzieli się na 5 prowincji i jest obszarem wyżynnym (51% - obszary pagórkowate, 34% - górzyste, pozostała część jest równinna). Teren aktywny sejsmicznie.

Wielkość regionu to 13.595 km² i zamieszkuje go 5,8 mln osób (trzeci pod względem zaludnienia w kraju, średnio 419 os./km²).

Stolica to Neapol (1,2 miliona mieszkańców).

Klimat regionu: na wybrzeżu panuje typowo śródziemnomorski, bardziej wewnątrz bliższy kontynentalnemu zimą z niskimi temperaturami.

Sama nazwa „Kampania” pochodzi z języka łacińskiego Campania felix oznaczając „szczęśliwy kraj”.

Kampania jest bardzo mocno zaangażowana w tworzenie włoskiego dochodu. Zajmuje siódme miejsce wśród regionów o najwyższym łącznym PKB, a biorąc pod uwagę południe pierwsze. Statystycznie na mieszkańca wynosi ono ponad 66 % średniej krajowej. Sytuacja uważana jest za „anomalną”. Brak należytego wykorzystania potencjału regionu, złe nim zarządzanie oraz według niektórych zbyt peryferyjne położenie - oddalenie od rozwiniętych centralnych obszarów Europy i przestępczość zorganizowana, działalność mafijną.

Kampania jest regionem rolno-spożywczym.

Uprawia się: karczochy, kasztany, orzechy laskowe cytryny, ziemniaki, fasolę, bakłażany, pomidory (1,5 mln ton rocznie), orzechy (ponad 50% krajowej produkcji), tytoń, konopie. Wśród owoców należy wymienić cytrusowe oraz: morele, brzoskwinie, jabłka i figi. Region jest znaczącym producentem oliwy i win. Hoduje się natomiast bydło mleczne w celu produkcji nabiału (głownie sery, najsłynniejszy produkt regionalny to mozzarella z mleka bawolego).

Dużą rolę zaczyna odgrywać szklarniowa hodowla kwiatów stając się w tym względzie jednym z głównych włoskich regionów.

Słaba strona rolnictwa to w szybkim tempie zmniejszająca się wielkość gospodarstw wynosząca obecnie średnio 3,53 ha.

Mówiąc o przemyśle dominuje: lekki (włókienniczy), chemiczny, elektromaszynowy (maszynowy), metalurgiczny i (hutniczy).

Stopa bezrobocia w wynosi ponad 21 %.

Dużą rolę odgrywa turystyka. Historyczne wykopaliska, imprezy kulturalne, wspaniała przyroda chroniona przez parki narodowe oraz zabytkowe budowle to wszystko i wiele więcej przyciąga turystów. Ponadto port w Neapolu łączy region z basenem Morza Śródziemnego. Usługi stanowią około 78% PKB regionu. Tutaj również znajduje się 10 z 55 włoskich obiektów wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO (np. Pompeje, Herkulanum, Pałac Królewski w Casercie, wybrzeże Amalfi i historyczne centrum Neapolu, Wezuwiusz jest częścią Światowej Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO).

Neapol nazywa się „miastem zamkowym”, gdyż w samym jego starym centrum znajduje się ich, aż 5, a kolejny - Castello Nisida, zaraz za nim. Sorrento otoczone XV-wiecznymi murami oddalone jest od Neapolu o 47 km. Głównymi budowlami sakralnymi na terenie miasteczka są katedra Il Duomo i Kościół św. Franciszka z Asyżu. W Sorrento odbywa się też przegląd Kinowych Spotkań Międzynarodowych.

O popularności ziemi „zadbały” również Pompeje i Herkulanum zachowujące wiele „skarbów” po wybuchu wybuchu Wezuwiusza 24 sierpnia 79.

Kampania jest, także krainą historyczną.

Region początkowo zamieszkiwany przez Osków dostałych się pod panowanie Etrusków, wypartych przez Samnitów. Najważniejszymi miastami były: Kapua, grecki Neapol, Puteoli (miasto portowe) i zniszczone w wyniku wybuchu Wezuwiusza Pompeje.

Już w starożytności doceniano żyzność tutejszych ziem, krajobraz, a mieszkańców jako najemników w Kartaginie, Grecji i w ptolemejskim Egipcie. W VIII i VII w. p.n.e. w regionie pojawiły się ludy, o których w utworach wspominał Homer. Obszary przybrzeżne skolonizowali też Grecy (VIII – VII wieki p.n.e.) - tworząc tak zwaną Wielką Grecję.

W czasie wojen Samnitów z Republiką Rzymską (wojny samnickie) Rzym podczas pierwszej z nich zdobył północną Kampanię. Kolejną potyczkę skończyło przejęcie południowej części wraz z dalszymi południowymi ziemiami. Region pełnoprawną częścią Republiki został pod koniec IV w.p.n.e. 

W Średniowieczu Kampania została podzielona na księstwa. Znajdowała się w rękach Cesarstwa Bizantyjskiego (nazywanego Cesarstwem Wschodniorzymskim) i Longobardów. Pod rządami Normanów niezależne państwa połączono jako część Królestwa Sycylii.

Mówiąc o historii Kampanii trzeba wspomnieć też m.in, że w 1266 r. na króla został koronowany Karol I z dynastii Andegaweńskiej i to on przeniósł oficjalnie stolicę z Palermo do Neapolu.

Historia regionu wiąże się właśnie nierozerwalnie z dziejami Neapolu. W starożytności powstały tu greckie kolonie: Paleopolis (Stare Miasto) i Neapolis (Nowe Miasto). Początkowo żyjące obok siebie w IV w p.n.e., po najeździe Samnitów, pod egidą Rzymian zaczęły się łączyć się jako Neapolis. W 79 r. n.e. nastąpiła erupcja Wezuwiusza, a okoliczne miasteczka Herkulanum i Pompeje zastygły w lawie. W średniowieczu rządziło tu Bizancjum, w XII wieku stało się częścią normańskiego Królestwa Sycylii. Z Sycylią Neapol tworzył jedno państwo przez 700 lat. Na krótki czas francuski cesarz Napoleon Bonaparte stworzył Królestwo Neapolu, jednak Kongres Wiedeński (1814-1815) ponownie włączył miasto do Królestwa Obojga Sycylii. Dopiero w 1860 roku, wraz z wkroczeniem Garibaldiego do Neapolu, Kampania stała się częścią zjednoczonych Włoch. Podczas II wojny światowej, podobnie jak większość kraju, Neapol okupowali Niemcy, i było tak, do wyzwolenia przez aliantów w 1944 roku.

To wyłącznie malutki skrawek niezmiernie bogatej historii Kampanii.

I takie ciekawostki:

Uniwersytet w Neapolu został założony w 1224 roku przez Fryderyka II – to najstarszy uniwersytet państwowy na świecie. Dzięki jego powstaniu Neapol stał się intelektualnym centrum królestwa.

O Kampanii mówi się, że jest krainą: pizzy, spaghetti, słońca, muzyki, sympatycznych ludzi, pachnących cytrusów i turystyki.

Na koniec słowo o polityce:

W ostatnich wyborach regionalnych 31 maja 2015 r., gubernatorem regionu został Vincenzo De Luca z Partii Demokratycznej zastępując na tym stanowisku Stefano Caldoro z Forza Italia.

zdj. www.pl.wikipedia.org