Franciszek, papież, który mimo wszystko rozczarował

Ten post miał być inny, dotyczyć – przynajmniej częściowo – wcześniejszego papieża i Wielkiej Soboty, jednak news przeczytany przeze mnie zaraz po przebudzeniu wszystko zmienił. Tamte plany odkładam.

Dzisiaj o godzinie 7.35 odszedł, w wieku 88 lat, po ciężkiej chorobie papież Franciszek. Pierwszy papież wybrany nim za życia swego poprzednika. Zakończył się trwający 12 lat pontyfikat Jorge Mario Bergoglio naznaczony: pielgrzymkami (47. międzynarodowych), reformami, dokumentami, restrukturyzacjami instytucji kościelnych, próbami reorganizacji Watykanu, zaangażowaniem na rzecz migrantów oraz światowego pokoju, tylko, że w tej ostatniej kwestii akurat ja mam, co najmniej poważne wątpliwości. Jedno, jest po za wszelką dyskusją: ktoś pragnący być blisko ludzi (szkoda tylko, że udał się w jedno miejsce), a także prostota, skromność, a kościół nie potrzebuje blichtru.

Z czego najbardziej zapamiętam papieża Franciszka?

Wtedy 13.03.2013 roku, kiedy dowiedzieliśmy się o wyborze Argentyńczyka na kolejnego biskupa Rzymu, który zasiądzie na Tronie Piotrowym w Wiecznym Mieście wypowiedziałam słowa, o mojej obawie, co do długości jego pontyfikatu, iż nie potrwa zbyt długo. Cieszę się, że się myliłam. Również słowa nowego już papieża „karnawał już się skończył” odrzucający tradycyjny szkarłatny ornat z futra gronostaja, dając jednoznacznie do zrozumienia chęć Kościoła ubogiego i dla ubogich zamiast tego błyszczącego, pełnego przepychem. O Jorge Mario Bergoglio  czytałam wiele przed poprzednim jeszcze konklawe i wyborem Josepha Ratzingera na papieża Benedykta XVI.

Kolejne sprawy: stosunek do ekologii, miłość do wykluczonych grup, troska o naszą planetę, emigrantów – Franciszek właśnie migrantom poświęcił znaczną część swego pontyfikatu. Nie sposób nie pamiętać jego pierwszej pielgrzymki/wizyty na włoskiej wyspie Lampedusa. Niezapomniane pozostaną, także Światowe Dni Młodzieży w Polsce i w Panamie.   

Krytykował jednocześnie konsumpcjonizm, nadmierne rozwarstwienie społeczne świata stroniąc od przepychu. Sam po wyborze na papieża nie zamieszkał w apartamentach w Pałacu Apostolskim, lecz w Domu Świętej Marty oraz zerwał z trwającą 420 lat tradycją rezygnując z letniej rezydencji w Castel Gandolfo a jej ogrody otwierając dla zwiedzających. W podróże wybierał się zwykłymi autami, zamiast papieskiej limuzyny. 

Jeszcze jedno: papież podczas pandemii chińskiej zarazy Covid-19, kiedy byliśmy pozamykani w domach.

Niestety, mówiąc o Franciszku nie sposób nie wspomnieć jego stosunku do Rosji. Postawie zaprezentowanej przez niego zarówno, jako głowy Kościoła Katolickiego – zwierzchnika duchowego, autorytet moralny prawie 1,5 miliarda ludzi w całym świecie, jak i przywódcy państwa Watykan – był, co najmniej dziwny!

Czynami, słowami – a właściwiej byłoby określić: to, czego nie zrobił i nie powiedział – w mojej opinii zniszczył wiele z tego, co podczas pontyfikatu osiągnął. Przynajmniej sporą tego część zbrukał! Sprawił, że ludzie (a przynajmniej duży procent z nich w całym świecie, w tym przede wszystkim tym katolickim) zapamiętają Jorge Mario Bergoglio  właśnie z nastawienia do Rosji i wojny w Ukrainie!

Argentyńczyk zrównał ofiarę z agresorem! Nigdy nie potępił ani Rosji, ani samego Putina! Podobno, jako papież, nie mógł tego zrobić, jednak powinien zająć odpowiednie stanowisko! Słowa krytyki jak najbardziej. Ja, jako katoliczka oczekuję od głowy mojego Kościoła głośnej prawdy! Tego zabrakło.

Nigdy, w żadnym wypadku, nie wolno równać ofiary z jej dzikim agresorem! Drań przenigdy – w tym przypadku ktoś degenerowany do granic możliwości, zwyrodnialec, cholerny morderca – zleceniodawca zbrodni, zbrodniarz wojenny, terrorysta – w tym jądrowy, a zarazem sponsor tego zbrodniczego, barbarzyńskiego procederu! On nie jest równy swoim ofiarom! Ani on, ani jego poplecznicy, ani wykonujący rozkazy! NIGDY! Nazywanie zwyrodniałej rosyjskiej nazistki Darii Duginy (której ojciec Aleksander Dugin jest psychopatą, najwierniejszym współpracownikiem zarazy Putina, a jak dla mnie jego twarz stanowi lustrzane odbicie szatana) „biedną dziewczyną” po jej śmierci! Kuriozalne!

Nie ma moralnego, ani ludzkiego prawa do stawiania pomiędzy nimi znaku równości! Prawdę nazywa się po imieniu. Nie wiem, dlaczego Jorge Mario Bergoglio  tego nie zrobił? Może rzeczywiście nie chciał dostrzec ewidentnych prawd? Może bał się kremlowskiego bandyty, gdyż ten miał coś przeciwko niemu? Może po prostu nie chciał głośno powiedzieć prawdy? Dlatego też jakiś czas temu ja miałam odwagę zadać pytanie: czy Franciszek jest papieżem Putina?

Jestem, także całkowicie przekonana, iż jego poprzednicy – zarówno Jan Paweł II, jak i  Benedykt XVI -  postąpiliby w kwestii barbarzyńskiej wojny Putina i Rosji w Ukrainie inaczej, zaprezentowali diametralnie inną postawę. Franciszek rozczarował mnie bardzo.

Papież Franciszek był jednym z najstarszych papieży w historii Kościoła. W chwili wyboru na Tron Piotrowy miał 76 lat, pontyfikat trwał 12 lat. Pierwszy jezuita, a zarazem Argentyńczyk i w ogóle duchowny z Ameryku Południowej oraz Środkowej wybrany na najwyższy urząd w Kościele Katolickim. Jednocześnie pierwsza głowa Kościoła Katolickiego spoza Europy od czasów papieża Grzegorza III (pełniącego ten urząd od 731 do 741 roku). Przyszły papież przyszedł na świat 17 grudnia 1936 roku we Flores – ubogiej dzielnicy miasta. Najstarszy z pięciorga dzieci włoskiego imigranta Jorge Mario Bergoglio, pracownika kolei i Reginy Maríi Sívori, urodzonej w Argentynie, której rodzinne korzenie również sięgają Włoch. Franciszek właśnie migrantom uciekającym z powodu wojen, nędzy poświęcił ważną część swego pontyfikatu. Pamiętnego 13.03.2013 roku, kiedy przez kolegium kardynalskie w Kaplicy Sykstyńskiej został wybrany na nowego papieża przyjął imię Franciszek właśnie na cześć świętego Franciszka z Asyżu dając tym samym wszystkim wyraźny znak, iż jego pontyfikat skupi się na problemach najbiedniejszych, a zwierzęta i przyroda są naszymi mniejszymi braćmi.

www.diecezja.gda.pl