Powróćmy do Wielkanocy. I znaki

Ten post miał być w poniedziałek. 

Nie wiem, jak Wy podchodzicie do pewnych zjawisk, wydarzeń, ja zawsze byłam zadania, że po pierwsze nauka, ewentualnie przypadek. Jednak moje mównie, to jedno, faktem jest natomiast, iż nad częścią z nich sama się zastanawiam mając różne myśli🤔. Właśnie teraz refleksja o ostatnich dniach.

Powróćmy do przeżywanej przez nas kilka dni temu Wielkanocy. W tym roku Wielka Sobota wypadła 19/04. To dzień spoczynku Jezusa w grobie i adoracji Najświętszego Sakramentu. Obchodzona jako czas błogosławieństwa, gdyż święci się ogień, wodę oraz wielkanocne pożywienie.

W pierwszym odruchu spory procent ludzi zapyta ok., ale, co z tą datą❓🤔 Dlaczego zwracam na nią uwagę❓ Czym się, aż tak ona „zapisała”❓

Odpowiadam: właśnie tego dnia w 1943 roku rozpoczęło się powstanie w warszawskim Getcie Żydowskim. W tym roku przypada jego 82. rocznica.

Jednak pójdźmy dalej.

Tęcza.

Tęcza w Biblii oznacza obecność Boga. Stanowi czytelny znak przymierza, które po wyniszczającym potopie Bóg zawarł z ludźmi i właśnie jako symbol ukazał na niebie tęczę. Tak zwyczajne w fizyce, optyce zjawisko atmosferyczne, w naszej religii postrzegane jako znak zawarcia przymierza Boga z człowiekiem. Uratowany z powodzi Noe i jego rodzina, ufający Najwyższemu wybudował potężną arkę, a na jej pokładzie schronienie znalazły też zwierzęta.

Jest jeszcze gołąb🕊 będący symbolem spokoju, miłości i pokoju. Zarazem, to gołębica, wypuszczona przez Noego przyniosła mu gałązkę oliwną ( symbol pokoju, radości, chwały, zgody, pojednania, także dobrobytu i dostatku, obecnie oznaczający pokój, nadzieję i lepszą przyszłość.) informując, że wody powodzi opadają.

Właśnie w minioną Wielką Sobotę po południu w moim regionie widoczna była piękna, wielobarwna tęcza. Co ciekawe, nie było wcale deszczu – wprost przeciwnie: samo słońce, bardzo ciepło, wprost bajecznie❗ Także na jednym z przewodów elektrycznych zasiadł gołąb, a mi udało się zrobić poniższe zdjęcie.     

Mówiąc o tej tęczy, gdy ukazała się na nieboskłonie, w mojej pamięci powróciły kadry z pielgrzymki Benedykta XVI do Polski – jego wizyta w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Kiedy tamtego popołudnia papież przybywał do tego okupionego śmiercią tysięcy niewinnych ofiar, piekła na ziemi, pogoda była okropna: zimno, wiatr, niebo zasnute chmurami, burza. Kiedy Joseph Ratzinger będący głową Kościoła Katolickiego zbliżał się do obozu koncentracyjnego wszystko zaczęło się zmieniać, chmury ustępowały miejsca Słońcu, a kiedy papież zjawił się deszcz przestał padać i właśnie na niebie ukazał się wielobarwny łuk – tęcza. Śmierć Benedykta XVI, 31 grudnia, ostatniego dnia 2022 roku, kiedy napisałam, że mam wrażenie końca pewnej epoki.

Dzisiaj do tych wydarzeń mogę jeszcze dodać: śmierć papieża Franciszka w Wielki Poniedziałek. W Wielką Niedzielę pojawił się po raz ostatni na Placu Św. Piotra przed Bazyliką spotykając się z wiernymi. Zaskoczył zgromadzonych wiernych, pojawiając się na balkonie Bazyliki Świętego Piotra podczas błogosławieństwa Urbi et Orbi.

W tym momencie przypomnę również śmierć Papieża Jana Pawła II, 20 lat temu – niezapomniany 2/04/2005, kiedy dzień później – 3/04 – obchodziliśmy Święto Miłosierdzia Bożego, tydzień przed Wielkanocą. I jeszcze ten wiatr towarzyszący ostatniemu pożegnaniu  Papieża Polaka – pamiętna żałobna Msza Święta. Co mam na myśli❓ Ewangeliarz położony na trumnie Jana Pawła II i nagle pojawiający się wiatr kartkując Księgę, aż w końcu zamykając ją.

Niemiecki Papież w niemieckiej fabryce śmierci, kaźni XX wieku – ten sam wiatr rozwiewa chmury, rozpościera je, uspokaja pogodę, kończy deszcz, uwalnia słońce, ukazuje się tęcza. Ten sam wielobarwny łuk powrócił teraz w Wielką Sobotę, kiedy obchodziliśmy rocznice rozpoczęcia powstania żydowskiego w Getcie Warszawskim i kilkadziesiąt godzin przed śmiercią trzeciego papieża – Franciszka. Przypominam: Argentyna – Ojczyna Jorge Mario Bergoglio dała po wojnie schronienie wielu niemieckim oprawcom, katom.   

zdj. Anna Hudyka

 

zdj. Anna Hudyka