Marcowa pełnia Robaczego Księżyca i ...Śmierci

Moi Drodzy, jak wspominałam niejednokrotnie interesuję się astronomią, a za nami marcowa pełnia Księżyca. Piszę o tym dopiero teraz, gdyż obecnie najważniejszym jest sytuacja na Ukrainie. I moim zdaniem wszystko inne powinno teraz zejść na drugi plan.

Dzisiaj wspomnę kilka słów właśnie o tym, co w zeszłym tygodniu, a dokładnie 18.03, mogliśmy podziwiać na nieboskłonie.

Zwiastująca najpiękniejszą porę roku – wiosnę – Pełnią Robaczego Księżyca.

Taką właśnie nosi nazwę nasz naturalny satelita ukazujący się w pełnej okazałości w marcu.

Nazwę tę nadali mu Indianie zamieszkujący Amerykę Południową. Obserwując budzący się po zimie świat przyrody, coraz cieplejsze dni i wydostające się z rozmokłej ziemi małe różne robaczki. Stworzenia te pozostawiające na glebie liczne ślady po „wędrówce”.

Inne nazwy pełni: Pełnia Księżyca Zasiewu wywodząca się od niedalekich dni, by dokonać zasiewu pod przyszłe plony.

Czysta Pełnia, Skrzypiąca Pełnia – od pokrywy śnieżnej łatwo łamiącej się, gdy ciepłe słońce ją roztopi, a nocą zwiąże mróz.

Pełnia Klonowego Księżyca lub Sokowa Pełnia Księżyca, gdyż właśnie wtedy pozyskiwany jest pojawiający się sok klonowy, z którego wytwarzany jest syrop. Drzewa wydzielają go obficie właśnie wtedy.

Ale jest jeszcze jedna nazwa – i niestety w związku z tym, co obserwujemy obecnie brzmi „mało” przyjemnie, a u co niektórych może wywołać dreszcze – Pełnia Śmierci (i jednak nie będzie całkiem od polityki, gdyż pozwolę sobie na osobistą uwagę: oby była ona ostatnią, którą zobaczyć mógł barbarzyńca Putin❗❗❗🤬🤬🤬).

zdj. Anna Hudyka