Stokrotki🌼.
Stokrotka🌼 jest chyba najbardziej znanym polnym kwiatem zwiastującym nadejście
upragnionej wiosny. Kiedy po mrokach zimy wszystko ożywa, powraca do świata
żywych ona wita nas upiększając każdą łąkę i podwórko, gdzie można ją zobaczyć.
Sama jej nazwa wywodzi się z języka łacińskiego, słowa „bellus” oznaczającego: ładny,
grzeczny, piękny, od którego to właśnie szwedzki przyrodnik pan Karol Linneusz tak
ją „ochrzcił”.
Ale, czy stokrotki już przez sam wygląd nie kojarzą się nam właśnie
z: prostotą, delikatnością, subtelnością, wywołując na naszych twarzach uśmiech
i radość🌼❓ Od wieków utożsamiane z
nadzieją, szczęściem, kwintesencją piękna stanowiąc ich symbol. Zarazem kojarzone, także z
dziećmi i niewinnością dzieciństwa.
Wspomniana delikatność – płatki, niczym z sentencji
rzymskiego poety określanego mianem największego łacińskiego liryka – Horacego
„Carpe diem” – „Chwytaj dzień, bo
przecież nikt się nie dowie, jaką nam przyszłość zgotują bogowie”, pochodzący z jego utworu z „Pieśni”.
Równocześnie kwiaty przypominają: o nieustającym optymizmie, pozytywnych
emocjach, radości, a zarazem wierze w lepsze jutro, którym patronują. Dlatego właśnie,
to stokrotki często towarzyszą ludziom w trudnych chwilach napominając nieustannie
o istnieniu w życiu i duszy miejsca na nadzieję. Ale nie tylko, gdyż kojarzone
są również z nowym początkiem.
Każdy z kolorów stokrotki stał się atrybutem czegoś osobno, i tak: białe – symbolizują czystość i niewinność, różowe - miłość, wdzięczność i uznanie, niebieskie - spokój, opanowanie i wewnętrzną harmonię, czerwone - namiętność, miłość, pożądanie, fioletowa - hołd dla wiosny i nowych początków, symbolizuje nadzieję, wolność, poczucie wspólnoty oraz różnorodność, żółte – radość i przyjaźń.
Obecność kwiatów w bukiecie wyraża optymizm i
nadzieję. To wszystko czyni je
doskonałymi do wręczenia przy wielu okazjach.
Stokrotki, chociaż są popularne w niemal całym
świecie uważa się za pochodzące z Europy i Azji. Pierwsze wzmianki wywodzą się
z mitologii greckiej – bogini miłości Afrodyta miała przemienić w stokrotkę
jedną z nimf, by uchronić ją przed bogiem wojny Aresem. W epoce wiktoriańskiej podarowanie ich komuś postrzegano jako sposób
wyrażenia lojalności oraz miłości. W
kulturze nordyckiej widziano w nich natomiast związek
z porodem i macierzyństwem. Można to zaobserwować w tamtejszej mitologii
(mitologia nordycka – mitologia ludów krajów
skandynawskich i nordyckich: Dani, Szwecji, Norwegii, Islandii, Wysp Owczych,
mitologia nordycka stanowi odmianę mitologii germańskiej.) – bogini Freya czczona jako bóstwo wegetacji, miłości, płodności, a także
magii nosiła koronę ze stokrotek. Wierzono, że jeśli przyszła matka położy
stokrotki pod swoją poduszką, poród będzie łatwy.
Mówiąc o nazewnictwie współczesne angielskie słowo „stokrotka” pochodzi od innego
staroangielskiego "daes
eage" oznaczającego dawniej „oko dnia”, ponieważ kwiaty
stokrotki otwierały się tylko wtedy. Dzisiaj w języku angielskim słowem
oznaczającym stokrotkę jest „Daisy”.
Bel post.Buona domenica!
OdpowiedzUsuńOlga, I thank you and wish you a fantastic new week!
UsuńBardzo interesujaca lektura :-) Napar ze stokrotki ma zbawienny wplyw na zdrowie:-)
OdpowiedzUsuńCześć :)
UsuńMiło mi, że podoba Ci się to, co napisałam. Przyznam Ci się, że nie słyszałam o naparze ze stokrotek! Na co się go pije?
Pozdrawiam serdecznie!