Eurowybory: królowa Europy Meloni i francuskie trzęsienie ziemi

Jesteśmy po wyborach do Parlamentu Europejskiego.

Zabierając głos w ich sprawie specjalnie postanowiłam chwilę odczekać. Post rozpocznę też od słów, że napisałam kiedyś, iż blog będzie dotyczył głównie tematów związanych z wielkim światem. Te o Polsce (i dotyczące innych kwestii) pojawią się, gdy uznam za stosowne, jednak nie odegrają, kolokwialnie mówiąc, „pierwszych skrzypiec”. Po pewnym czasie zadecydowałam o przybliżaniu osoby włoskiego polityka pana Matteo Salvini i rzeczywiście tak było. Wszystko przerwały dwa wydarzenia: pandemia chińskiej zarazy – koronawirusa wywołującego chorobę Covid19 oraz wojna w Ukrainie rozpoczęta przez kremlowskiego rzeźnika Władimira Putina. To one zaczęły przejmować pojawiające się publikacje.

Ok. po tym wstępie o wyborach europejskich i następstwach.

Co przyniosły wybory europejskie❓🤔 Generalnie, sporo niespodzianek. Za wygranych może uznać prawicę, której przedstawiciele zwyciężyli w kilku państwach przez, co zwiększą swój stan posiadania w Brukseli. Frekwencja w całej Europie wyniosła 50,93 % (wynik nieznacznie wyższy od tego 5 pięć lat temu - 50,66 % stanowiąc najwyższy od 20 lat).

Już późnowieczorne niedzielne godziny okazały się – chyba można zaryzykować twierdzenie – trzęsieniem ziemi + tsunami we Francji – prezydent Emmanuel Macron rozwiązał parlament. Ogłosił przedterminowe wybory do Zgromadzenia Narodowego spowodowane brukselską wygraną Marine Le Pen ze Zjednoczeniem Narodowym - 32,4 %, a zarazem potężną porażką swojej partii Odrodzenie (czyli Renaissance) – 14,4 %. Francuska polityk pokonała centrowy sojusz swojego niedawnego konkurenta w wyborach prezydenckich. Pierwsza tura wyborów do Zgromadzenia Narodowego odbędzie się 30/06, a druga 7/07.

Pytanie tylko: Macron rzeczywiście wiedział, co robi, czy przeszarżował❓🤔

Marine Le Pen:

„Jesteśmy gotowi przejąć władzę, jeśli Francuzi obdarzą nas zaufaniem w nadchodzących wyborach krajowych".

Tu trzeba zaznaczyć, że Zgromadzenie Narodowe kierowane jest obecnie przez młodego polityka Jordana Bardellę, który oświadczył, iż wyniki do PE są "historyczne" świadcząc o odrzuceniu przez Francuzów polityki prezydenta Macrona. 

29-letni Bardella to przewodniczący Zjednoczenia Narodowego, kandydat na premiera w razie zdobycia większości w tych wyborach lider listy do PE, a zarazem twarz zwycięskiej kampanii z niedzieli domyślny następca Le Pen jako przyszły przywódca obozu dziś de facto nr 2 po niej.

Kilka też ciekawostek dotyczących wyborów do PE:

Austria: zwycięstwo prawej strony. Pierwsza partia - „twarde” FPO (Austriacka Partia Wolności – austriacka nacjonalistyczno-konserwatywna, eurosceptyczna partia polityczna założona w 1955 roku) – 25,7 % (około 10 % więcej niż 5 lat temu – 17,2 %). Jednocześnie w tym miejscu trzeba dodać, że Austriaków również czekają wybory parlamentarne, jednak, w odróżnieniu od Francuzów odbędą się zgodnie  z planem kalendarza politycznego – jesienią. Wszystko pokazuje FPO idzie dobrą drogą do przejęcia władzy.

Belgia: premier Alexander de Croo (przewodniczący partii Flamandzcy Liberałowie i Demokraci) po ogłoszeniu słabego wyniku swojej partii ze łzami w oczach ogłasza dymisję.

Niemcy: kłopot Olafa Schola – SPD (Socjaldemokratyczna Partia Niemiec) kanclerza Olafa Scholza dopiero trzecie miejsce z 13,9 % głosów. Wygrani:  AfD (Alternatywa dla Niemiec, niemiecka skrajnie prawicowa partia polityczna założona w 2013) prawie 16 % głosów oraz chadecja CDU/CSU (Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna, partia polityczna, założona po II wojnie światowej określa się mianem centroprawicowej. Unia Chrześcijańsko-Społeczna w Bawarii – centroprawicowa chadecka partia polityczna działająca tylko w Bawarii. CSU została założona w 1945 i uważana jest za kontynuatorkę Bawarskiej Partii Ludowej. CSU od początku ściśle współpracuje z bliźniaczą partią CDU) zdobyła największe poparcie w wyborach do Parlamentu Europejskiego 30 %.

Dania - socjaldemokraci po wielu latach dominacji zostają strąceni z piedestału, pokonani przez zielonych i niewiele brakuje, by połknięci, także przez liberałów (swoich kompanów).

Luksemburg – pierwszy w PE mandat dla konserwatystów.

Grecja – również i tutaj zwycięstwo prawicy.

Węgry – Victor Orban się wybronił, Prawicowy Ruch Ojczyźniany z 7%, czyli lepiej niż w najlepszych sondażach i bierze mandat.

Włochy – bezapelacyjne zwycięstwo premier Giorgia Meloni szefująca Braciom Włochom, otwierająca listy wyborcze we wszystkich okręgach. Partia Fratelli d'Italia uzyskała 28,8 % wyprzedzając o 5 % lewicową Partię Demokratyczną (Bracia Włosi w europarlamencie należą do grupy Europejskich Konserwatystów i Reformatorów — tej samej, w której znajduje się Prawo i Sprawiedliwość). Partia pani Meloni zakończyła niedzielny wieczór lepiej, niż w wyborach parlamentarnych półtora roku temu. Jedna z niewielu szefów rządów, którym udało się uzyskać dobry wynik i utrzymać pozycję.

"W ciągu kilku godzin Giorgia Meloni może być premierem o najmocniejszej pozycji pod względem siły politycznej w UE" - Lorenzo Castellani, analityk polityczny z Uniwersytetu LUISS w Rzymie.

To ta kobieta może zdecydować o przyszłości UE. Włoska polityk wraz ze swoim rządem wzmacniają pozycję po wyborach do PE. Jak zauważył jeden z dziennikarzy "The New York Times" będzie głównym graczem na arenie Europy. Włoski dziennik "La Stampa" podkreślił, że gabinet w Rzymie stenie się jeszcze silniejszy.

Mówiąc o Włoszech, których listy sojusznicze reprezentuje dwóch wicepremierów premier Giorgii Meloni – panowie: Matteo Salvini (LEGA) i Antonio Tajani (Forza Italia) mają podobnych zwolenników i już w ubiegłorocznych wyborach parlamentarnych tworzyli koalicję. W obecnych, do PE ugrupowania uzyskały odpowiednio: 8,79% i 8,11 % - różnica jednego mandatu na korzyść LEGI.

Dzięki systemowi proporcjonalnemu wyborów europejskich wszystko nabiera większego znaczenia, ponieważ obowiązuje tylko jedna lista i nie ma koalicji, a obie partie nie należą do tej samej grupy politycznej w PE. Forza Italia - Europejska Partia Ludowa (PPE), LEGA - Tożsamość i Demokracja (ID). Nie będzie można jednak w przypadku Włochów mówić o starciach, ponieważ wspomniani panowie są od dawna sojusznikami na wszystkich szczeblach: lokalnym, regionalnym, krajowym mimo, że w ostatnich miesiącach można było zaobserwować pomiędzy nimi różnice zdań w kwestiach: spraw sądowych, propozycji rządu, wojny w Ukrainie oraz spraw europejskich.  

Mówiąc o powyborczym krajobrazie PE jedno jest pewne, to jakimi problemami trzeba będzie się zmierzyć w pierwszej kolejności: wojna w Ukrainie – relacje z Ukrainą i Rosją, pomoc Ukrainie, szalony Zielony Ład, polityka migracyjna, wspólna obronność, wyścig technologiczny oraz powstrzymanie hegemonicznych globalnych zapędów Chin.

I na koniec mówiąc o Polsce – po 10 latach Prawo i Sprawiedliwość pokonane.

Koalicja Obywatelska – 37,06 %

Prawo i Sprawiedliwość – 36,16 %

Konfederacja – 12,08 %

Trzecia Droga – 6,91 %

Lewica – 6,3 %

Frekwencja – 40,65 %, mniej niż 5 lat temu, kiedy wyniosła 45,68 %.

Zadowolenie, że pewnych osób w PE już nie zobaczymy, złość, iż niektórych tak. 

www.lemonde.fr