Mariupol niczym warszawskie getto. Do cholery dajmy Ukrainie broń❗

Dzisiaj nie będzie żadnych moich przemyśleń. 

Postanowiłam oddać głos komuś innemu. Zrobiłam tak, ponieważ myślę, że słowa tego Człowieka, jak żadne inne są odpowiednie dzisiejszego dnia.

Zamieszczam poniżej coś, co przeczytałam kilkadziesiąt godzin temu na portalu Onet.pl, a autorem jest urodzony w Katowicach w rodzinie polsko-żydowskiej niemiecki dziennikarz pan Henryk M. Broder.

Przeczytajcie ten tekst bardzo uważnie i później chwila refleksji❗🤔 

Od warszawskiego getta do Mariupola. Skończmy z hipokryzją i dajmy Ukrainie broń, jakiej potrzebuje

We wtorek po raz kolejny odbędą się wydarzenia upamiętniające rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim w 1943 r. Biznes jak zwykle, tani teatr pamięci bez żadnego odniesienia do teraźniejszości. W tym samym czasie całe miasta w Ukrainie są zamieniane w gruzy.

19 kwietnia 1943 r. był punktem zwrotnym. Tego dnia stało się coś, czego nikt się nie spodziewał, nawet rządzący okupowaną Polską Niemcy. Żydzi, którzy zostali przymusowo przesiedleni do Żydowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej w Warszawie, rozpoczęli walkę na śmierć i życie, doskonale wiedząc, że nie mogą jej wygrać. Mieli do wyboru: zginąć w walce lub poddać się bez walki. Wybrali opcję pierwszą.

Powstanie w getcie warszawskim trwało prawie cztery tygodnie. 16 maja 1943 r. szef operacji, Gruppenfuhrer SS Jurgen Stroop, zameldował przełożonym w Berlinie: "Dawna żydowska dzielnica mieszkaniowa w Warszawie już nie istnieje."

Patrząc z dystansu prawie 80 lat i z radykalnie pacyfistycznego punktu widzenia, Żydzi działali wtedy lekkomyślnie. Zamiast poddać się i zostać wywiezionymi do jednego z obozów zagłady, przeciwstawili się niemieckiej przewadze. Jak okupanci mieli wyjść z tej sytuacji "bez utraty twarzy"? Tylko w jeden sposób — używając wszystkich swoich sił, w tym artylerii i czołgów, przeciwko kilkuset niewyszkolonym bojownikom z bronią krótką.

We wtorek odbędzie się wiele wydarzeń upamiętniających dzień 19 kwietnia 1943 r. Zaproszenia zostały już wydrukowane i rozesłane. Okolicznościowi mówcy będą chwalić "heroiczną odwagę" powstańców, wychwalać ich jako wzór do naśladowania w walce ze złem i przypominać nam wciąż na nowo, jak ważne jest wyciąganie wniosków z historii, by się nie powtórzyła.

Czyli będzie jak zwykle — łagodny teatr pamięci bez odniesienia do teraźniejszości. Ale czy nie było czegoś, co sugeruje, że historia się powtarza, przynajmniej w tendencji? Po raz kolejny ofiara agresji "sprowokowała" agresora i jest teraz proszona o okazanie szacunku dla jego wrażliwości. Całe miasta legły w gruzach. Szkoły, szpitale, stacje kolejowe, mosty, przedszkola zostały zbombardowane, ludzie zostali zredukowani do życia jako szczury piwniczne i głodowali.

Czy jest to druga strona filozofii "nigdy więcej", której propagatorzy nie ustają w nawoływaniu do walki z przedwczorajszymi katastrofami, podczas gdy obok kopie się jeden masowy grób za drugim? Czy przyjaciele pokoju nie mają nic innego do zaoferowania niż frazes o budowaniu pokoju bez broni? A co powiecie na "budowanie pokoju — nawet z bronią!".

Niemcy są, jak wszędzie można przeczytać, czwartym największym eksporterem broni na świecie. Fakt ten jest kontrowany zapewnieniem, że żadna broń nie jest dostarczana do rejonów objętych kryzysem. To z kolei jest tak przekonujące, jak twierdzenie sprzedawcy alkoholu, że wszyscy jego klienci są miłośnikami herbaty.

Najwyższy czas skończyć z tą hipokryzją. I wspierać Ukrainę we wszystkim, czego potrzebuje, by przeciwstawić się rosyjskiej "operacji specjalnej". 19 kwietnia to właściwy dzień, by nacisnąć przycisk "reset". Pamięć o żydowskich bojownikach ruchu oporu w warszawskim getcie prowadzi dziś do Mariupola. 

zdj. Anna Hudyka