Zgniły PRL!!!

Kilka dni temu napisałam o ukradzionych kolorach i okradzeniu z marzeń.🤬 Obiecałam wtedy, że będzie specjalny post o bezsensie PRL, jego nonsensach, bzdurach. Wprost upodlenie ludzi.🤬

PRL, to okres pełen najbardziej żałosnych absurdów utrudniających ludzkie życie. Czas, kiedy po II wojnie światowej nasza Ojczyzna była niczym innym, jak kolonią żałosnego ZSRR. Dla mnie pod butem, okupacją, tego zbrodniczego tworu z szaleńcami o cholernie (brak skali!) przerośniętym ego u władzy, którego wiernym klonem jest dzisiejsza Rosja. Nawiązując do mojego postu sprzed kilku dni, postanowiłam zamieścić listę części absurdów tamtego przeklętego czasu❗🤬

Oto ona:

- Odgórne sterowanie gospodarką, w efekcie jej potężna nieefektywność.

- Społeczeństwu dyktowano, co i kiedy może kupić w sklepie. Tylko uwaga: najczęściej produktów na półkach sklepowych nie było wcale!

- Bieda i stagnacja nasilająca się z każdym rokiem, aż zbrodniczy system pękł. Gdyby cały blok wschodni nie był pod radziecką okupacją tuż po wojnie, dzisiaj Polska nie odstawała od Zachodu pod wieloma względami, głównie ekonomicznymi.

- Zakupy reglamentowane i tak zwane kartki będące dosłownie niemal na wszystko. Dlaczego tak wyglądała codzienność Polaków? Wynik silnych niedoborów na naszym rynku. Większość polskich towarów eksportowano na zagraniczne rynki – w tym przede wszystkim na… „zgniły Zachód” tak przecież znienawidzony przez ówczesne władze. W Polsce zostawało niewiele. Kartki od benzyny, po obuwie, na kiełbasie kończąc. Polakom dostawała się reszta.

Osoba mająca kartkowy przydział na przykład: na 3,5 kg nie mogła wybierać dowolnie gatunku mięsa. Przysługiwało jej miesięcznie nie więcej niż 40 dag mięsa pierwszego gatunku, czyli schabu, karkówki, szynki z kością, łopatki z kością lub wołowiny bez kości. Poza tym mogła kupić: 85 dag żeberek, boczku, mielonego, nerek lub serc. Podobnie wyglądała sytuacja z wędlinami. Lepszych - 40 dag na miesiąc i 85 dag gorszych. Te szczegółowe rozróżnienie miały często charakter czysto teoretyczny. Najczęściej nie starczało mięsa i wędlin lepszego gatunku. Ludzie żartowali, że jest to wynikiem patriotyzmu świń wywożonych do ZSRR, gdyż ich ostatnią wolą było, by po śmierci ich serca pozostały w kraju.

Ponadto reglamentacja: mąki, ryżu, masła i tłuszczu roślinnego, mleka dla niemowląt, czekolady, cukierków, proszku do prania, papierosów i alkoholu, talony na benzynę i zeszyty a w sezonie zimowym 1982-83 weszły do użytku kupony na obuwie. System karkowy rozszerzał się niemal na wszystkie towary (w niektórych województwach reglamentacji podlegały nawet zapałki). Był zróżnicowany w zależności od regionów i województw – w niektórych na przykład na miesiąc przysługiwało 1 mydło!

- Rabunek Moskwy. Produkowaliśmy nie tylko za mało i eksportowano, ale dodatkowo część znikała.

- Telefony na podsłuchach (głównie też te z krajów Zachodnich i z USA).

- Potężne kolejki przed sklepami. Stać trzeba było po wszystko – począwszy  od papieru toaletowego, po mięso, na pralkach kończąc. Uwaga – ciekawostka! Najczęściej ludzie nawet nie wiedzieli, na jaki towar właściwie czekają, co dziś "rzucą" do sklepu? Stało się kilka godzin, a nawet dni. Po pewnym czasie powstała nawet nowa profesja – tak zwany "stacz kolejkowy", mowa o osobach stojących w zastępstwie za innych w kolejkach. Oczywiście za każde zakupy pobierali oni niemałą prowizję (i tak nie dla wszystkich starczało). 

- Z powodu braku wystarczającej podaży kiełbasy, władze wpadły na pomysł dodawać do mięsa wymiona i skóry. Jak to oficjalnie określano? Sposób na właściwe zagospodarowanie i wykorzystanie surowców. 

- Wspomniany brak w sklepach podstawowego produktu, jakim był/jest papier toaletowy. Najłatwiej było go zdobyć w skupie makulatury, jeśli zaniosło się odpowiednią ilość gazet, starych książek. Zdobyty papier nie był jednak estetyczny, przyjemny w dotyku, lecz: szary, szorstki, jednak mimo wszystko z dumą noszono rolki zawieszone na ramieniu. Mówiono: kto ma papier, ten ma władzę.

- Konieczność zdobywania rzeczy "spod lady"

- Przesyłki z obcych krajów do Polski (głównie z Zachodu i USA) niejednokrotnie znikały w niewyjaśnionych okolicznościach, były rozkradane na pocztach i w urzędach celnych.

- Godzina policyjna – od 22.00 do 6 rano obywatele nie mogli poruszać się po ulicach.

- Spędy. Ja inaczej nie powiem o pamiętnych 1-Majowych obchodach, na które niecierpliwie czekali Polacy. Dlaczego oczekiwali? Ponieważ w przeddzień, w sklepach mięsnych można było kupić kiełbasę, w warzywnym pojawiały się cytryny, a w papierniczym wspomniany papier toaletowy. Mówiąc o cytrynach (i pomarańczach) do naszego kraju przypływały z Kuby. Gazety już od jesieni informowały o polskich statkach transportujących je. Innych cytrusów w latach 50. i 60. nie sprowadzano. Rodzynki zastępowano suszonym agrestem i polskimi suszonymi winogronami.

-  Określenie „banany/bananowa młodzież” – dotyczyło młodzieży, której rodzice mieli dostęp do sklepów dla: partyjnych dygnitarzy, wojska i na „czarny rynek” mogąc jeść banany, kiedy chcieli.

- Produkt czekoladopodobny zamiast czekolady.

- Przestarzałe technologie.

- Niska jakość produktów

- Międzynarodowa wymiana handlowa odbywała się wyłącznie w obrębie państw bloku socjalistycznego (RWPG). Produkty nie były dobrej jakości, często podróbki tych zachodnich, ich kopie, stanowiło najzwyklejsze w świecie piractwo.

- Cukier. W PRL-u stanowił prawdziwy rarytas. Absurd tego chorego czasu, ówczesnych żałosnych władz, polegał na jego stałym braku, mimo zalegających miesiącami składy buraków cukrowych czekających na przerobienie. Marionetki Kremla brak cukru usprawiedliwiały problemem… „że w burakach jest za mało cukru”! Jak wyglądała prawda? Było po prostu zbyt mało cukrowni do produkcji. Ponadto część cukru eksportowano (na wspomniany „zgniły Zachód”, który jednak dobrze płacił).

- „Czyn społeczny” – „praca ku chwale Ojczyzny” z jednej strony przynosiła czasem wymierne efekty, z drugiej bywała samą pracą dla pracy, realnie „dobrowolną” była wyłącznie w teorii. W latach 70. wprowadzono niedziele czynu partyjnego, w ramach, których dorośli i uczniowie zamiast do kościołów, ruszali na „czyn społeczny”. Zgodnie z propagandą dawali tym samym wyraz poparcia dla partii.

- Cenzura. Nie można było powiedzieć nic złego o ZSRR. Buzia na kłódkę❗🤬 Narzucona „przyjaźń” z ZSRR.

- Represja przekonań politycznych, ludzie mieli problemy przez to, co mówili i myśleli. Obywatele donosili milicji na sąsiadów, często nawet w rodzinie, tajni współpracownicy. Osoby te zniszczyły niezliczoną ilość ludzi i ich rodzin.

- Morderstwa polityczne.

- Praca cenzorów polegała przede wszystkim na prewencji. Za pomocą różnorodnych środków nacisku, także tych o charakterze nieformalnym, eliminowano z artykułów, książek, audycji radiowych, sztuk teatralnych, filmów niepożądane przez władzę treści jeszcze przed ich upublicznieniem. Cenzura była wszechogarniająca.

- Niespotykana korupcja.

- Zamknięte granice.

- Każdorazowo, jeżeli chciałeś gdzieś wyjechać na Zachód musiałeś zgłosić się do Urzędu po paszport, wytłumaczyć, dlaczego i po, co wyjeżdżasz? Urzędnik mógł Ci odmówić wydania paszportu. Powody? Na przykład nie: odpowiedni background (czyli tło) społeczny.

- Mieszkalnictwo: powoływano spółdzielnie mieszkaniowe. Ludzie zapisywali się, wpłacali wkłady na mieszkanie w bloku i czekali – zdarzało się, że nawet więcej, niż 20 lat. Dlaczego? Budowa szła powoli spowodowanym kryzysem braku materiałów budowlanych. Czasem duże zakłady przemysłowe budowały bloki dla swoich pracowników. 

- Budowa domu w PRL-u: projekt domu można było wybrać, jednak istniał limit metrażowy! Budynek nie mógł przekraczać 110 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej.

- Pozwolenia – „zwykły” obywatel najczęściej słyszał mniej więcej podobny tekst załatwiając urzędowe pozwolenia: albo dostaje przydział na odbiór cegieł za 1,5 roku i tym samym pozwolenie na budowę za 18 miesięcy albo ma pozwolenie od ręki, ale o materiały na budowę musi martwić się sam.

- Dziś załatwianie spraw biurokratycznych to katorga, przejście przez mękę, ale w PRL-u było jeszcze gorzej. Na załatwienie podstawowych dokumentów nieraz czekało się latami! Często dopiero łapówka sprawiała, że sprawą w ogóle się zajmowano!

- Zakupy towarów do budowy domu?  Za PRL-u sprzedaż materiałów budowlanych była ściśle regulowana przez państwo. Dla przeciętnego obywatela nic nie było od ręki. Na zamówienie również nie. Na materiały budowlane istniały przydziały. Obowiązywały limity: cegieł, cementu, wapna, blachy. Wiele rzeczy trzeba było kupować na czarnym rynku (po znacznie wyższych cenach). Do ceny należało doliczyć: łapówki, prezenty, „dowody wdzięczności” obowiązkowo towarzyszące zakupowi materiałów i usług.

- PRL był czasem zakazów. W wielu regionach kraju obowiązywały surowe zasady dotyczące na przykład tego, jaki dach wolno mieć na domu! Przykładowo na wsiach często zakazane były dachy płaskie, a w części miast – spadziste.

- W czasach PRL-u jedną z popularnych metod zdobywania (trudno dostępnych) materiałów budowlanych była kradzież. Na przykład: inwestorzy podbierali ukradkiem piasek z pobliskich placów budowy albo płacili komuś, żeby po cichu wyniósł coś z fabryki, w której pracuje.

- Produkowane w czasach PRL-u materiały budowlane rzadko zachwycały jakością. Sytuacji budujących nie ułatwiał fakt, że nieraz jedynymi materiałami, jakie w ogóle dało się zdobyć, były najtańsze pustaki żużlobetonowe, blacha falista na dach. Co więcej, czasem „załatwione” materiały okazywały się wybrakowanymi odrzutami z fabryki.

- Zakłady przemysłowe w sporej części pracowały na potrzeby wojska. Jeśli nie, były przystosowane żeby jednak zacząć robić coś dla niego. Przykłady: ołówki w PRL były okrągłe, bo maszyny do produkcji miały być przestawiane na napełnianie nabojów do kałasznikow podczas czasie wojny. A maszyn od sześciokątnych ołówków nie dało by się wykorzystać.

- Zakaz prywatnych firm, najwyżej rzemiosło, i jak miałeś „byt dużo” byłeś dla władzy „złym”.

- Księgarnie -  było w nich to, na co PZPR pozwoliło. Zachodnie książki w nakładzie 10 tysięcy (dzisiaj, można powiedzieć, że to duży – wtedy minimalny), natomiast pro partyjne kilkukrotnie wyższe.

- Kwestia polityki Gierka, która doprowadziła do gigantycznego kryzysu gospodarczego w latach 80. Polityka gospodarcza sama w sobie była olbrzymią wadą systemu. Utrzymywano nierentowne sektory gospodarki (kopalnie, stocznie), a ich wszelkie próby likwidacji wiązały się z ruchami społecznymi. Dodatkowo wszystko było centralnie sterowane co dodatkowo utrudniało zmiany.

- Sklepy dla obywateli innej klasy – tych mających dojście do dewiz. „Wybrańcy” mieli je, mimo, że co pewien czas dewizy, jak dolary, marki były w PRL-u teoretycznie zakazane (konta dewizowe zamrożone, posiadanie dewiz zabronione). Na ulicy szaro, a tu nagle „oaza wolności” - sklep Pewex, Baltona a tam najprawdziwszy Zachód: słodycze, alkohol, dżinsy Lee i Levis, czyli jednym słowem wywrotowcy i dekadencja.
Oczywiście „obywatelami lepszej klasy” była władza ludowa i dla nich były osobne sklepy (nie dewizowe) bez kolejek.

- Mówiąc o dolarach, zawsze można było je kupić po wygórowanej cenie – sprzedawali je tak zwane „koniki” lub „cinkciarze”, ewentualnie „królikami” (potem się okazało, że duża cześć z nich w jakimś tam stopniu współpracowała z władzami).

- W czasach PRL istniały agencje rządowe i organizacje, takie jak Ministerstwo Kultury i Związek Literatów Polskich, które również odgrywały rolę w tworzeniu, rozpowszechnianiu propagandy. Dodatkowo, lokalni działacze partii, rządu oraz członkowie społeczeństwa byli zachęcani do tworzenia, rozpowszechniania haseł propagandowych i komunikatów. Ich „owoce” często przekraczały wszelkie granice absurdu❗🤬 Przykłady oficjalnych haseł propagandowych z czasów PRL to:

• "Polska Ludowa - droga do socjalizmu"
• "Partia i Rząd - zaufaj i pracuj"
• "Budujemy socjalizm, budujemy nowoczesne państwo"
• "Pracująca młodzież - przyszłość Ojczyzny"
• "Patriotyzm - umiłowanie Ojczyzny, lojalność wobec partii"
• "Jedność - siła narodu"
• "Władza ludowa - władza robotnicza i chłopska"
• "Komunizm - cel historii"
• "Razem z partią - do zwycięstwa socjalizmu".

wykop.pl