Srebrem po niebie

Mamy czerwiec. Powiem Wam szczerze, z jednej strony cieszę się, bo nadchodzi ubóstwiane przeze mnie lato – najgorętsza🌡 pora roku pełna Słońca🌞. Taka przynajmniej w teorii, bo piękna, słoneczna, ciepła powinna być, również wiosna, której praktycznie, za wyjątkiem dosłownie kilku dni nie mieliśmy wcale❗🤬 Co otrzymaliśmy w zamian❓ Paskudną, wstrętną prawie jesień, koniec listopada chyba najlepiej ją oddaje🤬🤬🤬. 

Napisałam już kiedyś i powtórzę: chciałabym, żeby u nas w Polsce panował klimat prawdziwie śródziemnomorski🤩 – dokładnie ten z samego południa Europy❗🤩

W każdym razie powitaliśmy czerwiec, a wraz z nim czas srebrzystych obłoków, okalają nas białe noce, bo tak my, także je mamy, nadchodząca Truskawkowa Pełnia Księżyca 11/06 (ale o tym będzie specjalny post).

Ale, czym są owe srebrzyste obłoki❓

W czerwcu i lipcu możemy obserwować tak zwane obłoki srebrzyste, czyli chmury sięgające nawet granicy kosmosu. Powstają one niezwykle wysoko – nawet do 100 kilometrów nad powierzchnią naszej Błękitnej Planety (najczęściej położone na wysokości ponad 75-85 kilometrów nad powierzchnią Ziemi). Obłoki te są najwyższymi chmurami obserwowanymi z Ziemi. W takich warunkach powstają kryształki lodu rozpraszane przez światło słoneczne, tworząc charakterystyczne, błyszczące chmury. 

Pochodzenie pary wodnej, z której powstają owe kryształki lodu, wciąż jest zagadką🤔. Niektórzy naukowcy twierdzę, że mogą pochodzić z mikrokomet lub pyłów wulkanicznych. Inna teoria wskazuje na wpływ lotów kosmicznych mogących rozrzucać jądra kondensacji (drobne cząsteczki, na których skrapla się para wodna, tworząc chmury, mgłę, deszcz i inne formy opadów atmosferycznych. Są to mikroskopijne zawiesiny rozproszone w powietrzu, takie jak kryształki soli morskiej, pyłki, pyły mineralne, czy też pozostałości z procesów spalania.), wokół których formują się właśnie te obłoki.

Po zmroku, półzmroku przy zmierzchu lub o świcie, kiedy Słońce znajduje się 6-16° poniżej horyzontu nad północnym można ujrzeć srebrną lub białą poświatę. Ciekawe jest, że czasami mają również kolory mogące przechodzić od niebieskiego do czerwonego. Różnica jest jednak taka, iż czerwony będzie najdalej od horyzontu, a niebieski najbliżej – odwrotnie, niż przy zachodzie słońca. W dogodnych warunkach stwarzają wspaniałe widowiska na północnym niebie.

Srebrzyste obłoki są rzadko obserwowanymi polarnymi chmurami mezosferycznymi. Mezosfera, to warstwa atmosfery naszej planety, w której temperatura maleje wraz z wysokością, nie przylega ona do powierzchni.  Jest położona nad stratosferą, oddziela ją od niej stratopauza, a pod termosferą – oddziela ją mezopauza.

Jak mówi wicedyrektor Planetarium Śląskiego w Chorzowie i autor bloga „Dotknij nieba” Damian Jabłeka: „Słońce muska atmosferę, a kryształki lodu rozpraszają nam to światło słoneczne i powodują, że widzimy błyszczące, świecące jasno obłoki (…) Mogą powstawać dosyć daleko na północ od nas, bo obiekty, które są np. osiemdziesiąt kilka kilometrów nad ziemią, jesteśmy w stanie zobaczyć z około tysiąca kilometrów. To znaczy, że mogą utworzyć się gdzieś nad Bałtykiem, a my nawet z południa Polski jesteśmy je w stanie zobaczyć.”

zdj. Anna Hudyka