Dlaczego Berlusconi nie został premierem

Ponieważ w niedzielę 25/09 we Włoszech odbędą się wybory parlamentarne powracam do postu z 23.01, w którym nadmieniłam, jak Bruksela chciała przeprowadzić w 2011 roku (powiedzmy to jasno i wyraźnie nie bawiąc się w tak zwane „ładne słówka”, nazywajmy sprawy po imieniu, czym w rzeczywistości są❗) zamach stanu, gdyż niewygodny był ówczesny premier Silvio Berlusconi.🤬 

Dodam, że ten sam ruch udał się kilka lat później, w 2019 roku, kiedy urząd wicepremiera, a zarazem ministra spraw wewnętrznych pełnił „głównodowodzący” najpopularniejszego ugrupowania LEGI senator Matteo Salvini. Powód❓ Polityk na pierwszym miejscu stawiał interes swojego kraju nie „elit” unijnych. Pisałam o tym wielokrotnie - chociażby TUTAJ. Wróćmy jednak do pana Berlusconiego szefa Forza Italia.

Zacznę od wcale nie bezpodstawnie nasuwającego się pytania: czy UE po takim postępowaniu można określić inaczej, niż zwykłą mafią❓🤔

Podkreślam, ja tylko pytam❗

Mamy rok 2011. Pan Berlusconi jest premierem 9.05.2008-16.11.2011 (a wcześniej: 10.05.1994-17.01.1995, 11.06.2001-17.05.2006), który wielokrotnie powtarzał, że jego rząd stał się ofiarą spisku Brukseli – „międzynarodowego spisku”. 🤬

Jak można się spodziewać za wysuwane oskarżenia starano się go zdyskredytować. Ośmieszyć, zrobić niepoczytalnym (niemal❗) dodając: megaloman ciepiący na przerost ego i „manię prześladowczą”. Padające z jego strony oskarżenia – pragnienie umniejszania ich określając mianem żałosnych głupot, jednak pomimo podejmowania „zaradczych” kroków słowa premiera wywołały burzę.

Okazało się, że (ku rozpaczy części włoskiego establishmentu) Berlusconi absolutnie nie cierpiał na żadną  psychiczną przypadłość oraz roli  nie odegrało jego ego, gdyż mówił prawdę: Bruksela chciała się go pozbyć ze stanowiska premiera. Mało❗ Marzono o pomocy w tym Stanów Zjednoczonych, co ujawnił w swojej książce amerykański polityk (o czym napisałam TUTAJ).

Timothy F. Geithner (jeden z ważniejszych amerykańskich polityków, minister finansów) w wydanych wspomnieniach „Stress test" pisze, że jesienią 2011 roku unijni urzędnicy (niech to diabli, że ten pan nie podał nazwisk❗❗❗ Naprawdę bardzo bym chciała je poznać i zostały podane do publicznej wiadomości❗) zwrócili się do niego z prośbą o pomoc w obaleniu rządu Berlusconiego. Istniały już konkretne tego plany:

USA mają zablokować pożyczkę MFW (Międzynarodowy Fundusz Walutowy) dla Włoch. Uzależnić wydanie zgody od dymisji premiera Berlusconiego. Geithner zdradza, że w rozmowie z Barackiem Obamą odradzał udział w spisku (tu moje słowa: ten mający być chlubą prezydent, a zapamiętany, jak zapamiętany: Pokojowy Nobel na „dzień dobry”, laureat tego niegdyś prestiżowego wyróżnienia rozpętuje wojny i robi rozgardiarz na arenie międzynarodowej, tak zwana „Arabska Wiosna” w wyniku czego kraje ponoszą konsekwencje po dziś dzień plus polityka głupawych uśmiechów i klepania się po plecach bardziej przypominające zachowanie celebryty, niż poważnego polityka) i Bogu dziękuje prezydent dał się przekonać. W każdym razie w sprawie „przyszłości” Silvia Berlusconiego to jego głos był tym decydującym.

W każdym razie sprawa stanowi poważną. Media natrafiają na pewne ślady i zaczynają zauważać, że rzeczywiście coś jest „na rzeczy”, gdyż Włochy o żadnej pożyczce z MFW nie myślały❗ Dziennikarze zwracają uwagę na tą właśnie „drobnostkę”, by spisek się powiódł należy przecież wcześniej zmusić rząd, by o pożyczkę się zwrócił❗🤬 Według różnych źródeł kwota miała wynosić 80–85 mld euro. Tyle, jak to się mówi „leżało na stole”.

Powyższe słowa nie są jedynie „wymysłami” amerykańskiego polityka pana Geithnera, gdyż  pełniący w tym czasie urząd również premiera, tylko w Hiszpanii, dżentelmen Jose Luis Zapatero „wychlapał” tym razem w swojej książce inną ciekawostkę. Cóż, i jemu zebrało się na „wspomnienia” zatytułowane „El Dilema”.

Listopad 2011. Szczyt G20. Wieczór i kolacja, jak to się mówi „w wąskim, wybranym gronie”. Wśród „wybrańców” włoski premier Silvio Berlusconi i minister gospodarki Giulio Tremonti – i iście ciekawy cytat z książki byłego szefa hiszpańskiego rządu: „byli przez dwie godziny młotkowani i zmuszani do przyjęcia pożyczki".  

Jaka jest odpowiedź włoskich polityków na „nadgorliwość” i troskę „przyjaciół”❓

Za diabła takiej „pomocy” nie chcą, gdyż będąc politykami, ludźmi rozumnymi doskonale zdają sobie sprawę, co stanowi zapłatę.

A, czym ona jest❓

Praktycznie oddaniem krajowych finansów pod komisaryczny zarząd innych – konkretnie nazwijmy ich „trójcą świętą”: MFW, Brukseli i Europejskiego Banku Centralnego.

Jak do owego „zamachu stanu w białych rękawiczkach” w stosunku do premiera Berlusconiego i jego rządu odniosły się rodzime media❓

Stwierdzono, że Bruksela pragnęła osiągnąć dwa cele. Pierwszy: zapewnienie sobie pełnej kontroli nad włoskimi finansami i drugi: pozbycie się niechcianego polityka z tamtejszej sceny politycznej.

Jaki wyglądał przygotowany wcześniej scenariusz wydarzeń❓

Będący pod presją włoski premier zwraca się o pożyczkę do MFW, a USA (de facto Obama❗) uzależniają ją od jego dymisji. Berlusconi stoi pod ścianą, przed wyborem: wycofanie prośby o wsparcie z MFW, czyli totalna kompromitacja, a ustąpienie ze stanowiska.

Luty 2014 rok: na światło dzienne wychodzą kolejne „rewelacje”.

Lato 2011. Lipiec. Za 5 miesięcy upadnie rząd premiera Berlusconiego. Prezydentem Republiki Włoskiej jest Giorgio Napolitano (PD, Partia Demokratyczna). Owy „dżentelmen” już w lipcu 2011 roku rozmawia z profesorem Mario Montim (przynależność partyjna liberalny „Wybór Obywatelski” - ugrupowanie już nie istnieje, formalnie od 2019), by zgodził się objąć urząd premiera stwarzając nowy rząd wyłoniony w „demokratycznych wyborach”. Monti zostaje premierem 16.11.2011 piastując ten urząd do 28.04.2013 (a jego następcą zostaje obecny sekretarz PD, Partia Demokratyczna, Enrico Letta pełniąc funkcję do 22.02.2014).

Mówiąc najprościej, jak się da: prezydent bierze udział w spisku przeciw premierowi i rządowi swojego kraju❗🤬 Jak za czasów Juliusza Cezara był Triumwirat – 2 tysiące lat później mówimy o 4 graczach – w tym UE.

Dodajmy jeszcze jeden fakt: w tym właśnie czasie włoskie obligacje padają ofiarą spekulantów, Włochy są okropnie zadłużone i krajowi grozi „bankructwo”.

Pan Geithner wspomina w książce, także i o tym fakcie. Nie mówi wprawdzie wprost, ale można powiązać, także tą sprawę nazywając ją wprost „spekulacją stanowiącą efekt międzynarodowej zmowy”.

Teraz powiedzmy „Wow❗”

Rewelacja❓🤔

Nie wiem, czy można to określić tym właśnie mianem, ale podobnie myślą lewicowi dziennikarze i komentatorzy będący zdania, że nawet jeśli Bruksela chciała „bronić” Włochy przed Berlusconim, to urzędnicy owe „elity” dążyły do obalenia legalnie wybranego w demokratycznych wyborach rządu, co szokuje i przeraża w jednym.

Komentarz brukselskich „elit”❓

Oczywiście zaprzeczenie. Ale, czy można było/jest spodziewać się czegoś innego❓

Chyba wyłącznie naiwny, albo nieznający „reguł gry”.

A powtórka „z zabawy” Brukseli nastąpiła w sierpniu 2019.  

12.11.2011: pan Berlusconi składa swą rezygnację z pełnionej funkcji szefa rządu. Robi to, gdyż doskonale zdaje sobie sprawę, iż utraci większość parlamentarną.

To historia tak w skrócie.

P.S.

Nie chcąc być gołosłowna o powyższym można przeczytać chociażby TUTAJ.

pl.wikipedia/Silvio_Berlusconi