Szok i niedowierzanie. Policzek dla Francji. Mission impossible stało się faktem

Dzisiaj będę trochę tą „sroczką” uwielbiającą „świecidełka”. Niestety, jednak nie będzie nic śmiesznego, to, co stało się we Francji niedzielnego przedpołudnia jest smutne. Przykre, a zarazem wkurzające (delikatnie oczywiście mówiąc), kiedy traci się bezcenne narodowe dobro. Dziedzictwo historyczne o potężnej wadze dla dziejów i kultury kraju. Czegoś takiego – nie tylko z powodu wartości materialnej, kunsztu artystycznego – lecz utracenia kawałka historii, zawsze cholernie szkoda. Francja właśnie została pozbawiona tego części.🤬😥

Luwr – jeden z najważniejszych symboli nie tyle samego Paryża, co Francji. Jedno z najsłynniejszych w świecie muzeów sztuki. Miejsce, gdzie znajduje się niezliczona ilość najważniejszych dzieł sztuki w skali globu. Tylko w ubiegłym roku  8,7 miliona turystów.

Niedziela przed południem: na naszych oczach rozegrały się wydarzenia, o których moglibyśmy wcześniej wyłącznie przeczytać w dobrym kryminale lub zobaczyć sceny w filmie. Nieprawdopodobne, a jednak!

Kolczyki królowych Marii Amelii i Hortensji

Złodzieje w kominiarkach na głowach użyli podnośnika na ciężarówce, którym dostali się wprost do gmachu tego dostojnego symbolu V Republiki przez okno balkonowe. Użyli przecinarek, by wyjąć klejnoty z witryny. Kradną bezcenne precjoza znajdujące się w sali prezentującej zwiedzającym francuskie klejnoty koronacyjne. Po zdobyciu łupu uciekają motocyklami. W następnych godzinach Francuzi w mediach zobaczą samą chwilę kradzieży – zamaskowany mężczyznę w żółtej kamizelce i czarnej bluzie spokojnie przecina osłonę jednej z gablot.

Naszyjnik i kolczyki cesarzowej Marii Luizy

Cel rabunku stanowiła kolekcja składająca się z 23 przedmiotów – klejnoty datowane na czas sprzed Rewolucji Francuskiej z 1789 roku, w tym: diament Regent, precjoza z czasów Pierwszego Cesarstwa – związane z Napoleonem I, Drugiego Cesarstwa – rządami Napoleona III oraz latami pośrednimi. W ciągu kilku minut z Luwru znika 9 bezcennych eksponatów, jeden na szczęście złodzieje (jest ich czterech) gubią podczas ucieczki – mowa o wspomnianym wcześniej Diamencie Regent (140,64 karatów, uważany za wzór doskonałości pod względem szlifu, jest jednym z najcenniejszych diamentów na świecie. został znaleziony około 1700 roku w kopalni w Indiach przez niewolnika, który ukrył go w ranie na nodze.).

Korona cesarzowej Eugenii.

Łupem stały się:

Trzy przedmioty z kolekcji biżuterii należących do królowych Marii Amelii (żona króla Ludwika Filipa I) i Hortensji (matki Napoleona III): diadem-tiara👑(liczy w sumie 24 szafiry, w tym 10 bardzo małych, oraz 1083 diamenty), naszyjnik z szafirów i kolczyki z szafirami (klejnoty z powyższych rzeczy są ozdobione szafirami z Cejlonu), szmaragdowe naszyjnik i kolczyki z kompletu biżuterii cesarzowej Marii Ludwiki (Luiza, żona Napoleona I, biżuteria została podarowana Marii Luizie przez Napoleona I z okazji ich ślubu w 1810 roku. Naszyjnik składa się z 32 szmaragdów, w tym 10 w kształcie gruszki, 1138 diamentów, w tym 874 o szlifie brylantowym i 264 o szlifie rozetowym. Kolczyki zdobią dwa szmaragdy w kształcie gruszki, 4 inne szmaragdy i 108 diamentów.), trzy przedmioty pochodzące z kolekcji cesarzowej Eugenii (żony Napoleona III) – broszka zwana "relikwiarzem" (liczy 94 diamenty), diadem  (212 pereł, 1.998 diamentów i 992 diamentów o szlifie rozetowym) i kokarda (brosza, liczy w sumie 2.438 diamentów i 196 diamentów) oraz złota korona zdobiona brylantami i szmaragdami porzucona podczas ucieczki.

Korona cesarzowej Eugenii

Wartość rynkowa powyżej wymienionych nieporównywalna z tą historyczną.💎👑

Zrabowanych klejnotów nie da się sprzedać w ich obecnym stanie. Niestety, istnieje możliwość zniszczenia biżuterii dla złota oraz kamieni szlachetnych.

Obecnie poszukiwane są cztery wspomniane osoby.

Broszka relikwiarzowa cesarzowej Eugenii

W mojej opinii potężna kompromitacja Francji🤬. Jej upokorzenie. Skradzione przedmioty stanowiące tak drogocenny skarb narodowy, dla kraju wartości i społeczeństwa🤬 (mówię nie tylko o tej pieniężnej, chociaż również, jednak przede wszystkim historycznej, ta w mojej opinii jest o wiele większą) powinny być pod wyjątkowo szczególną ochroną. Francuski prezydent Emmanuel Macron zapewnia, że wszystko zostanie odzyskane, a sprawcy napadu postawieni przed sądem.

Broszka w kształcie kokardy cesarzowej Eugenii

Oczywiście dobrze by było, gdyby tak się stało, jednak tak raczej prawdziwe, jak powiedzenie: jeże maja skrzydła i latają niczym kolibry.🤣🤬   

Teraz wszelkie lamenty, żale są wyłącznie przysłowiową musztardą po obiedzie🤬. Niestety (i wierzcie mi bardzo chciałabym się mylić), mam przekonanie, że zrabowane rzeczy do Luwru już nie wrócą. Myślę, iż musiałby stać się cud. W mojej opinii mamy do czynienia z kradzieżą na zlecenie. Biżuteria znajduje się daleko od Paryża, najpewniej w prywatnych rękach schowana głęboko w sejfie. Nie myślę, że tak drogocenne – o tak wielkiej wadze historycznej – przedmioty mają zostać niszczone poprzez pocięcie, oszlifowaniu, poddane przeróbce, a następnie sprzedane.

Naszyjnik królowych Marii Amelii i Hortensji

Można zapytać: po co komuś coś, czego nie wystawi, nie pokaże innym, nie pochwali się nimi, tylko schowa❓🤔 Według mnie odpowiedź jest prosta: ego, jego potężne połechtanie, pycha w stylu: ja to mam! Zdobyłem! Posiadłem coś, czego nie powinienem, skarb jest mój! Niemożliwe okazało się jednak mission impossible❗

Tiara królowych Marii Amelii i Hortensji

Dla mnie przynajmniej pierwsza opcja stanowi realniejszą.

Jedno po za wszelką dyskusją: niedzielny rabunek w Luwrze stanowi ośmieszenie Francji, potężny dla niej policzek. Wywarł bardzo negatywny wpływ na wizerunek V Republiki sugerując niepowodzenie służb bezpieczeństwa. Ponadto od dawna sami pracownicy tego nietuzinkowego muzeum upominali, że jest w nim zbyt mało pracowników – w tym tych ochrony. Dzisiaj natomiast słyszymy, iż zrabowane klejnoty nie były ubezpieczone🤬 (informacje podaje dziennik ‘Le Parisien’)! Dlaczego❓ Ponieważ za ich ochronę odpowiada państwo – mamy do czynienia z kolekcją precjozów królewskich należących do muzeum narodowego, czyli domeny publicznej państwa, a Francuskie Ministerstwo Kultury podkreśla: koszt ubezpieczenia „byłby zbyt wysoki i niemożliwy do pokrycia”, ponadto poprzez zaniechanie powyższego Państwo „nie może domagać się odszkodowania”.

Diament Regent