Perła Ukrainy - spacer po Lwowie (Ukraina część 1)💙💛

Wspominałam wielokrotnie, że jedną z moich pasji jest turystyka i to miał być pierwszy odcinek nowego cyklu tekstów. Planowałam zamieścić go trochę później, bliżej wakacji. Zamierzałam skierować wzrok ku Ukrainie, do której czuję sentyment i odwiedziłam nie raz. Mówiąc o naszych wschodnich sąsiadach stanowią dla mnie państwo nieodkryte. Cieszę się, że mogłam tam być. Zobaczyć sporą część tego wielkiego kraju, poznać go i jego mieszkańców. Mówiąc o samym zwiedzaniu powiem szczerze: do zobaczenia olbrzymia mnogość❗❗❗👍 Pragnę też kiedyś tam powrócić i między innymi zobaczyć Krym❗❗💙💛💙💛💙💛

Mam nadzieję, że barbarzyńska, wyniszczająca, prowadzona wbrew wszelkim prawom, konwencjom wojna Putina zakończy się, jak najszybciej i Ukraina w niedługim czasie podniesie się. Wszystko zostanie odbudowane, odrestaurowane, kraj powróci do swej świetności❗

Moją swego rodzaju wspomnieniową podróż po Ukrainie pozwolę sobie rozpocząć od jej perły (nie, muszę powiedzieć jednak inaczej: jedną z pereł Ukrainy❗) Lwowa.

Swoją drogą Lwów w mojej opinii to jedno z najładniejszych miast na świecie, które dane mi było zobaczyć (a było ich wiele jednak to właśnie: Lwów, Wenecja, Kraków, Salt Like City i Leptokaria absolutne podium❗).

Serdecznie zapraszam do wspólnej, kilkusetodcinkowej wycieczki po szlakach Ukrainy. Temu „maratonowi” towarzyszyć będą zdjęcia mojego autorstwa❗

Lwów, którego historia sięga 1250 roku, kiedy powstał na terenie Galicji. Kiedyś stanowił część Polski będąc jednym z najważniejszych jej miast (prawa miejskie uzyskał w 1356 roku).

Najstarsze archeologiczne ślady osadnictwa pochodzą z V wieku naszej ery. Obecnie to ośrodek administracyjny obwodu lwowskiego, a zarazem rejonu lwowskiego. Leży na pograniczu wschodniego Roztocza i Wyżyny Podolskiej, nad rzeką Pełtwią. Ważny ośrodek przemysłowy, węzeł lotniczy, kolejowy, drogowy i siódme najludniejsze miasto Ukrainy przed rosyjską agresją liczące około 720 tysięcy osób.

Lwów uważany jest za najważniejsze miasto zachodniej Ukrainy (powtarzam: dla mnie, jak napisałam powyżej jedną z pereł tego olbrzymiego państwo). Stare Miasto w 1998 roku zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Rozpościerają się z niego niezapomniane, zabierające dech w piersiach widoki na historyczną zabudowę. To na pewno jedna z najpiękniejszych, najważniejszych ukraińskich atrakcji turystycznych.👍😀

Opera Lwowska – dokładna nazwa: Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej (ukraińska sopranistki, a zarazem pedagog, która w tym miejscu zadebiutowała w 1893 roku, w latach 1898-1902 natomiast gwiazda Opery Warszawskiej).

Projekt tego potężnego budynku (powierzchnia ponad 3 tysiące metrów kwadratowych), tej wspaniałej budowli, wyszedł spod ręki pana profesora Zygmunta Gorgolewskiego (jeden z najwybitniejszych polskich architektów urodzony 14.02.1845 roku w Solcu. Przedstawiciel historyzmu - nurtu w XIX-wiecznej światowej architekturze charakteryzującej się naśladownictwem stylistyki minionych epok. Od 1872 roku pracował w Niemczech i Poznańskiem, we Lwowie od 1893, gdzie w latach 1897–1900 wzniósł swoje najbardziej znane dzieło – wspomniany Teatr Baletu i Opery. Zmarł w tym też mieście 5.07.1903.). 

Wielkie działo nie tylko sztuki architektonicznej, ale również rzeźby oraz malarstwa. Niezaprzeczalnie jeden z najpiękniejszych budynków miasta. Naprawdę warto umieścić jego pozycję przygotowując się do wycieczki po Lwowie, można w nim też obejrzeć spektakl.

Czarna Kamienica – budynek wzniesiony w latach 1588–1589. Jest jednym z najcenniejszych zabytków polskiej architektury XVI wieku, budownictwa mieszczańskiego z epoki Renesansu. W jego wnętrzach w latach 1926–1940 mieściło się Muzeum Historyczne Miasta Lwowa, w tym od 20.11.1938 Muzeum Historyczne Obrony Lwowa. Obecnie jest ponownie tym pierwszym.

Pomnik Adama Mickiewicza – stoi na Rynku idąc w stronę najważniejszej alei miasta – Prospektu Svobody (Aleja Wolności).

Pomnik Tarasa Szewczenki - dalsza wędrówka Aleją Svobody prezentuje nam następne pomniki, wśród których jest właśnie ten najważniejszego ukraińskiego poety.

Neptun – Posąg Neptuna w Centrum Europejskiego Miasta Lwowa. Fontanna jest jedną z tych przedstawiających postacie mitologiczne (Neptun, Diana, Adonis) usytuowane na rogach Rynku. Wszystkie wykonane są z wapienia.

Fontanny nie są jednak zwykłymi, gdyż mówimy również o studniach. Woda z nich nie bije, a wycieka dwoma strumieniami. Dawniej zapełniały się nią, a handlujące na rynku kobiety myły w niej warzywa i owoce. Również Kozacy przebywający przejazdem we Lwowie poili swoje konie.

Należy wiedzieć, że dla zabezpieczenia miasta na Rynku w początku XIV wieku zbudowano punkt podziału wody cieknącej do zbiornika wodnego, nad którym była rzeźba "Meluziny" - nimfy z celtyckich legend uważanej za wcielenie świeżej wody. Z czasem Lwów rozrastał się powodując konieczność stworzenia dodatkowych zbiorników wodnych. Na południowo-zachodnim rogu powstał na przykład ten Neptuna nazwany tak dla uczczenia mitycznego rzymskiego boga mórz, a na południowo-wschodnim Diana. Czas wykonania figur określa się na na lata 1810-1814.

Główny Dworzec kolejowy – urzekająca swym widokiem stacja kolejowa przy placu Dworcowym została wzniesiona w latach 1899–1904.

Historia dworca rozpoczyna się w 1861 roku wraz z uruchomieniem kolei galicyjskiej imienia Karola Ludwika (młodszego brata cesarza Franciszka Józefa). Kolej galicyjska stanowiła sieć kolei biegnącej wzdłuż łuku Karpat łącząc najważniejsze miasta Galicji. Pozostałości projektu widoczne są po dziś dzień. Lwów, podobnie jak Przemyśl i Kraków należał w tamtym czasie do do Królestwa Austro-Węgier.

Katedra Lwowska - bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Lwowie (potocznie mówi się o niej, że jest Katedrą Łacińską).

Jeden z najstarszych lwowskich kościołów. Budowę świątyni rozpoczęto około 1360 roku w czasach panowania króla Kazimierza III Wielkiego w miejscu, gdzie znajdowała się starsza, drewniana. Prace przy niej trwały jeszcze w połowie XV wieku.

Kościół jest trójnawowy, wykonany w stylu gotyckim o wymiarach: 67 metrów długości, 23 szerokość, natomiast górująca nad miastem wieża liczy 65 metrów wysokości. W niektórych elementach można dostrzec wzornictwo na kościele Mariackim w Krakowie.

Katedra stanowi jedną z głównych wizytówek Lwowa.

W jej wnętrzu można podziwiać wielkich rozmiarów barokowy ołtarz z marmurowymi kolumnami i czterema rokokowymi posągami przedstawiającymi: świętego Augustyna, Ambrożego, Hieronima i Grzegorza. Znajduje się tu, także kopia słynącego z cudów obrazu Matki Boskiej Łaskawej oraz jedna z najcenniejszych renesansowych kaplic katedry – zabytek późnego renesansu we Lwowie – Kaplica Kampianów. Zbudowana w XVI/XVII wieku przez Pawła Rzymianina (lwowskiego architekta włoskiego pochodzenia) na polecenie i z funduszy burmistrza, a zarazem doktora medycyny Pawła Kampiana dla niego i jego syna Marcina (lekarza, rajcy i burmistrza). Rodzinne mauzoleum, które następnie było wykorzystywane również przez spokrewnione z nimi rody Ostrogórskich i Groswajerów.

Kaplicę Boimów – będąc we Lwowie trzeba zobaczyć również znajdującą obok świątyni grobową kaplicę Boimów, a właściwie kaplicę Trójcy Świętej i Męki Pańskiej. Do XVIII wieku budynkiem zarządzała rodzina Boimów (kupieckiej rodziny kaplica początkowo służyła za mauzoleum tego rodu i mieściła 14 grobowców), następnie przeszedł on pod zarząd Katedry Łacińskiej. Od 1969 roku kaplica stanowi oddział Lwowskiej Galerii Obrazów.

Katedra Ormiańska - pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jeden z najstarszych i najcenniejszych zabytkowych lwowskich kościołów. Ufundowany przez Ormian w II połowie XIV wieku, będąc niemal od początku ośrodkiem biskupstwa ormiańskiego.

Budynek ze Znakami Zodiaku – tak zwany budynek „Czterech pór roku”, w którym obecnie mieści się siedziba dydaktyczna Lwowskiej Akademii Sztuk Pięknych.

W panoramie architektonicznej miasta wyróżnia się jako cenny zabytek doby biedermeier (styl w sztuce, literaturze, muzyce, a przede wszystkim w architekturze rozwinięty w latach 1815–1848 w Europie Środkowej – przede wszystkim w Niemczech, Austrii oraz w krajach pozostających w kręgu kultury niemieckojęzycznej: skandynawskich - zwłaszcza w Danii), w północnych Włoszech i krajach słowiańskich), wchodzący w skład zespołu zabudowy starej części miasta. Budowa kamienicy datowana jest na XVII wiek, była jednak kilkukrotnie przebudowywana (w XVIII wieku, na początku i w drugiej połowie XIX). Na skutek tej ostatniej całkowicie zmieniła charakter przybierając formę klasycystyczną.

Hotel George – ten różowy budynek to reprezentacyjny hotel Lwowa. Wzniesiony w latach 1899–1901 według projektu wiedeńskiego biura projektowego Fellner & Helmer (zostało utworzone w Wiedniu w roku 1873 przez architektów Ferdinanda Fellnera młodszego i Hermanna Helmera. Istniało do roku 1919. Biuro było wyspecjalizowane w projektowaniu budynków teatrów dramatycznych i operowych. W okresie działalności zrealizowano 48 budynków tego rodzaju w wielu krajach Europy. Poza teatrami projektowano budynki domów towarowych, banków, hoteli, a także rezydencji arystokratycznych).

Cmentarz Łyczakowski - 

najstarsza zabytkowa nekropolia lwowska założona w 1786 roku (wschodnia część miasta).

Znajduje się tutaj około 300 tysięcy mogił - w tym 2 tysiące o formie kamiennych grobowców i 23 kaplice grobowe. 

Cmentarz Łyczakowski to Miejsce Wiecznego Snu wielu zasłużonych Polaków.

Cmentarz Orląt Lwowskich - 

Znajdują się na nim groby uczestników wojen polsko-ukraińskiej o Lwów i Galicję Wschodnią oraz polsko-bolszewickiej, poległych w latach 1918–1920 lub zmarłych w latach późniejszych.

Nekropolię często nazywana się Cmentarzem Orląt, ponieważ część spośród tam pochowanych (około 3.000 żołnierzy) to Orlęta Lwowskie - młodzież szkół średnich i wyższych oraz inteligencja. 

Mówi się, że stanowi jeden z najważniejszych symboli walki o niepodległość okresu międzywojennego. 

Podczas istnienia ZSRR niszczony i dewastowany. 

Dopiero po upadku Związku Radzieckiego odbudowany stał się symbolem pojednania narodów: Polaków i Ukraińców.

zdj. Anna Hudyka