Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej

2-go maja po raz czternasty obchodzić będziemy Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej ustanowiony przez Sejm RP 20 lutego 2004 roku ustawą o zmianie ustawy o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej. Starano się wzorować na tradycjach innych państw, bowiem podobne święta występują w wielu z nich np. w Stanach Zjednoczonych (14 czerwca), Rosji (22 sierpnia), Szwecji, Estonii, Litwie oraz w Skandynawii. W tym dniu wiele osób chce zamanifestować swój patriotyzm i podkreślić więź łączącą z własnym krajem. Robi się to najczęściej poprzez wywieszenie flagi narodowej na urzędach i domach prywatnych. Każde państwo obchodzi ten dzień w sposób dla siebie charakterystyczny np. na piknikach, festynach lub spotkaniach patriotycznych. W Polsce zadecydowano, że ma mieć charakter edukacyjny. Wiążę się ono również z tym, że w okresie PRL-u w naszym kraju władze komunistyczne nakazywały zdejmować flagi państwowe po 1 maja. Wybór daty tom także nie przypadek poprzedza - rocznicę przyjęcia Konstytucji 3-go Maja, a dzień wcześniej obchodzony jest Światowy Dzień Polonii. Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski podpisał ustawę o Dniu Flagi RP 16 marca 2004 r.

 Flaga jest symbolem suwerenności państwa lub narodu i nawiązuje do jego tradycji historycznych. Wywiesza się ją na urzędach państwowych w trakcie świąt, uroczystości, spotkań międzynarodowych oraz w czasie trwania żałoby narodowej, wtedy jest przewiązywana kirem. Flaga podlega, także ochronie prawnej.

Należy wiedzieć, że polskie barwy narodowe kształtowały się na przestrzeni wieków i nawiązują do herbów Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. 7 lutego 1831 roku Sejm Królestwa Polskiego podjął specjalną ustawę dotyczącą barw naszej flagi. Zrobiono to przez wzgląd nadania jednostajnej oznaki, pod którą winni łączyć się wszyscy Polacy. W 1919 r. biel i czerwień uznano oficjalnymi barwami państwowymi.

W symbolice polskiej flagi biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni- rycerza galopującego na koniu, godła Litwy. Oba emblematy znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Na fladze biel jest zawsze u góry, ponieważ w polskiej nauce o herbach ważniejszy jest kolor godła niż tła. Przyjęte barwy rozpowszechniły się bardzo szybko towarzysząc Polakom we wszystkich ważnych wydarzeniach. Były symbolem nieistniejącego państwa i narodu, który pod tymi barwami wybijał się na niepodległość.